به گزارش قدس آنلاین، لوپتو نام جدیدترین و بهترین انیمیشن سال ۱۴۰۱ ایران به همت گروهی از انیماتورهای کرمانی، با حمایت مرکز انیمیشن حوزه هنری ساخته شده است.
این پویانمایی سینمایی به کارگردانی عباس عسکری و تهیه‌کنندگی محمدحسین صادقی و احسان کاوه داستان پسربچه‌ای است که می‌تواند فرشته‌ای را ببیند و با او حرف بزند. او و پدرش کارگاه تولید اسباب‌بازی دارند و با تولید اسباب‌بازی به آسایشگاه بیماران روحی کمک می‌کنند.
لوپتو اکران خود را از اوایل آبان ماه آغاز کرد و تا کنون با گذشت ۱۲ هفته از آغاز اکران خود و با جذب ۵۸۰ هزار مخاطب، توانست در مجموع فروش گیشه سینماها و اکران‌های سیار به مرز ۱۵ میلیارد تومان برسد.
به همین بهانه و در روزهای آخر اکران این انیمیشن تاریخی با کارگردان این اثر به گفت وگو نشستیم که تقدیم خوانندگان می‌شود.
درباره موضوع داستان لوپتو برایمان بگویید و اینکه چه شد که این نام را برای فیلم انتخاب کردید؟
هسته اصلی داستان لوپتو درباره کارگاه تولید اسباب‌بازی است که تعطیل می‌شود و پسر آقای کمالی، صاحب کارگاه، وقتی ناامیدی پدرش را می‌بیند تلاش می‌کند تا کارگاه را باز کند. لوپتو نام عروسک‌های دست‌ساز مادربزرگ‌ها در کرمان است؛ البته در طول ساخت فیلم متوجه شدیم که در برخی استان‌های دیگر کشور هم به عروسک‌های دست‌ساز لوپتو می‌گویند. هدف‌مان از نام‌گذاری لوپتو، احیای برخی اسامی است که امروزه دیگر رایج نیستند و کمتر کسی با این نام‌ها آشناست.
گویا زمان زیادی صرف تولید لوپتو شد، چقدر طول کشید تا لوپتو ساخته شود؟ چند نفر در این پروژه به شما کمک کردند؟
معمولاً تولید انیمیشن، کار زمان‌بری است، به‌ویژه برای تولید انیمیشن سه‌بعدی، در مقایسه با رئال، زمان بیشتری نیاز است. تولید لوپتو در حقیقت از تابستان۹۵ استارت خورد و پایان سال۹۷، کار تمام شد. فیلمنامه لوپتو را من و فرشاد امین‌زاده نوشتیم، در اوج تولید کار، ۳۰ انیماتور حضور داشتند؛ البته تیم قصه ۴نفره بود و نگارش جزئیات و دیالوگ‌ها را من و فرشاد امین‌زاده به‌تنهایی انجام دادیم.
با استقبالی که از لوپتو شد به نظرتان این فیلم توانسته سینمای کودک را احیا کند؟
لوپتو تا یک ماه در گیشه سینماها صدرنشین بود و در طول یک‌ماه و اندی اکران، هنوز هم از لحاظ فروش و جذب مخاطب جزو برترین‌هاست. به لحاظ سینمای کودک، ما فیلم کم داریم، در همه دنیا انیمیشن‌ها مخاطب بسیاری دارند، چراکه کودکان به همراه خانواده‌های‌شان برای تماشا به سینما می‌روند. اینگونه فیلم‌ها بسته‌ای فرهنگی برای خانواده و کودک است و جزو تفریحات خانوادگی به‌شمار می‌روند. در ایران اما، فیلم کودک به‌خوبی شناخته نشده است و تعداد فیلم‌های کودک چندان زیاد نیست. به نظرم باید کیفیت فیلم‌ها بهتر شود تا مخاطب کودک را جذب کند.
لوپتو چه محتوایی را به مخاطب ارائه می‌دهد؟ آیا فقط یک فیلم برای جذب کودک است؟
در لوپتو، فرشته و ایمان به خدا هست. لوپتو امید و تلاش را در کنار ایمان نشان می‌دهد، ما روز اول که نشستیم ایده لوپتو را بررسی کنیم، محتوا مدنظرمان نبود، هدف‌مان این بود که ببینیم آیا این ایده ظرفیت جذب مخاطب را دارد یا نه، ایده وقتی جذابیت داشته باشد ادامه پیدا می‌کند و محتوا را به‌وجود می‌آورد.
به نظر شما، لوپتو توانسته با انیمیشن‌های خارجی رقابت کند؟
لوپتو در طول اکران، مخاطب خوبی داشته است. وقتی می‌بینیم در طول یک‌ماه و اندی صدرنشین گیشه سینما بوده، پس قابلیت رقابت را دارد. کودکی که تا چند وقت پیش با تلفن‌همراه یا در تلویزیون، انیمیشن خارجی می‌دید حالا لوپتو را می‌بیند؛ البته رقابت کار ایرانی با خارجی که بودجه بسیاری داشته و با کمک تیمی قوی آماده شده، ناعادلانه است.
از خاطرات‌تان در طول تولید لوپتو برایمان تعریف کنید؟
چون مراحل تولید انیمیشن طولانی است، همه روزهایش برایم خاطره‌انگیز است. لوپتو با زندگی من پیوند خورده است. زمانی که فیلمنامه را آماده می‌کردم تازه ازدواج کرده بودم و حالا لوپتو را با دخترم تماشا می‌کنم؛ البته لوپتو سال۹۸ آماده اکران بود که به‌دلیل کرونا عقب افتاد. خاطره‌ای که متأثرم کرد مربوط‌به یکی از لوکیشن‌های لوپتوست که خانه‌ای تاریخی با نام شرکت فرش است که بعدها متوجه شدیم تخریب شده و برایم ناراحت‌کننده بود که یک جای سنتی و زیبا خراب شده است.
نظر شما